Τοπωνύμια χωριού

ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ

Η  κοινότητά  μας,  αναμφισβήτητα,  με  τις  ποικίλες  μορφολογικές  εναλλαγές  που  εμφανίζει,  σ'  όλη  της  την  έκταση,  εύλογα  μπορεί  να  θεωρηθεί  ως  ένα  αντιπροσωπευτικό  δείγμα  του  αρκαδικού  τοπίου:  Απ'  τη  μια  διάσπαρτα  υψώματα,  με  άγονα  εδάφη,  άγρια  φύση  με  απροσπέλαστα  δάση  και  δυσπρόσιτες  σπηλιές,  φαράγγια  και  ρεματιές,  απ'  την  άλλη  ήμερα  τοπία  που  προσφέρονται  για  καλλιέργεια  σιτηρών,  μικρές  κοιλάδες  -  στα  χαμηλότερα  μέρη  -  και  χορτολιβαδικές  εκτάσεις  για  ποιμνιοβοσκή.  Αλλού  απολαμβάνει  κανείς  μια  Ολύμπια  ηρεμία  και  γαλήνη  κι  αλλού  βιώνει  την  πολύβουη  ανθρώπινη  παρουσία  και  δραστηριότητα.  Αιώνες  τώρα  οι  άνθρωποι  εδώ  προσπαθούν,  σπιθαμή,  να,  εκχερσώνουν  και  να  ημερέψουν  το  σκληρό  τοπίο  της  γης,  όπου  έλαχε  να  ζήσουν.

Κι  αν  εδώ  η  φύση  παρουσιάζει  έντονες  αντιθέσεις  και  συνδυάζει  ετερόκλητα  στοιχεία,  όλα  τούτα  συντελούν  στη  σύνθεση  του  πολύχρωμου  μωσαϊκού  της  κοινότητάς  μας.  Η  γνωριμία  όμως  με  τον  περιβάλλοντα  χώρο  και  τις  διαφορετικές  εκφάνσεις  και  πτυχές  του  Περδικονερίτικου  τοπίου  προϋποθέτει  σίγουρα  αρκετό  χρόνο,  υπομονή  και  πάνω  απ'  όλα,  ξεχωριστό  μεράκι,  ώστε  να  κατακτήσεις  και  τις  πιο  απόμακρες  γωνιές  που  κρύβει  στον  κόρφο  του.

Υπ'  αυτούς  τους  όρους  μπορεί  κανείς  να  υπεραίνεται  ότι  γεύτηκε  τις  ομορφιές  και  κοινώνησε  απ'  το  άρωμα  που  αποπνέει  το  χώμα  κάθε  περιοχής,  όταν  δηλαδή  περπατήσει  ώρες  πολλές  και  σχηματίσει  άμεση  αντίληψη  και  εποπτεία  του  χώρου  και  επισκέπτεται,  κι  όταν  γνωρίσει  βήμα  -  βήμα,  τα  πάμπολλα  τοπωνύμια  που  είναι  διάσπαρτα,  παντού  ολόγυρά  του,  πράγμα  που  θα  τον  οδηγήσει  σε  πολλές  σκέψεις  και  στοχασμούς  σχετικά  με  την  αξία  και  τη  σκοπιμότητα  καθώς  και  την  συγκεκριμένη  λειτουργία  τους.

Και  τότε  πράγματι,  μπορεί  καθένας  να  αντιληφθεί  και  να  συνειδητοποιήσει  ότι  τα  τοπωνύμια  είναι  ονόματα  που  προσδιορίζουν  έναν  τόπο,  μια  θέση  και  μ'  αυτό  το  όνομα  είναι  γνωστά  σ'  όλους  τους  κατοίκους  ενός  χωριού  ή  και  γειτονικών  χωριών.  Πολύ  σωστά  έχει  διατυπωθεί  η  άποψη  ότι  τα  τοπωνύμια  είναι  "επιγραφαί  γεγλυμμέναι  επί  του  εδάφους".  Και  πράγματι,  τα  τοπωνύμια  έχουν  την  ίδια  αξία  και  σημασία  που  έχουν  και  οι  πραγματικές  επιγραφές,  τις  οποίες  βρίσκουμε  απ'  τις  παλαιότερες  γενιές,  χαραγμένες  σε  κεραμίδια,  σε  λιθάρια  ή  και  σε  μέταλλα.  Τα  τοπωνύμια  έχουν  σπουδαία  σημασία  και  δίνουν  πολλές  εξηγήσεις  στη  Γεωγραφία,  στη  Λαογραφία,  στην  Εθνολογία  και  κυρίως  στην  Ιστορία  ενός  τόπου.

Σε  σκοτεινούς  μάλιστα  χρόνους  ρίχνουν  άπλετο  φως  και  αποτελούν  τους  πλέον  αψευδέστερους  μάρτυρες  των  περιπετειών  ενός  τμήματος  της  ελληνικής  πατρίδας.

Σχετικά  μ'  αυτά,  ο  ιστορικός  και  ακαταπόνητος  μελετητής  του  αρκαδικού  βίου,  Τάσος  Αθ.  Γριτσόπουλος  γράφει  τα  παρακάτω:  "Κάθε  τόπος  λαμβάνει  το  όνομα  του  από  οποιαδήποτε  αιτία  ή  ευκαιρία  και  με  το  όνομα  αυτό  εξασφαλίζει  μέσα  στον  ρουν  της  ανθρώπινης  ζωής,  αφού  μ'  αυτήν  και  οι  τόποι  αρρήκτως  συνδέονται,  κάποιο  είδος  ατομικότητας,  ώστε  να  ξεχωρίζει  από  άλλους  τόπους  και  να  εντάσσεται  μέσα  σε  μία  μικρά  ή  μεγάλη  ομάδα,  κατηγορία  και  πτυχή  του  ανθρωπίνου  βίου".  "  ...  Τα  τοπωνύμια,  ως  συντηρητικά  γλωσσικά  στοιχεία  και  ως  συνδεόμενα  πολύ,  με  τ'  ανθρωπωνύμια,  μαρτυρούν  εξεταζόμενα,  την  μυθο-πλαστικήν  φαντασίαν  του  λαού,  προσφέρουν  μορφές  αμιγείς  ή  παραλλαγμένες,  συνδέονται  με  τον  ομαδικό  και  κατά  παράδοσιν  λαϊκόν  βίον,  αλλά  και  εμπνέονται  απ'  τον  καθ'  ημέραν  και  τον  παραδεδομένον  ιστορικόν  βίον,  όπως  και  από  την  ελευθέρα  αντίληψη  του  λαού"[1].

Ως  εκ  τούτου,  επιχειρείται  λοιπόν,  πιο  κάτω  μια  προσπάθεια  καταγραφής  των  τοπωνυμίων  που  συναντώνται  στην  κοινότητά  μας,  απ'  τα  οποία  μπορεί  να  συνταχθεί  ένας  ολόκληρος  τοπογραφικός  χάρτης.  Απ'  τα  πάμπολλα  τούτα  τοπωνύμια,  ένα  μέρος  έχει  συγκρατήσει  η  μνήμη  μου,  ενώ  τα  πιο  πολλά  μου  υπενθύμισαν  με  υπομονή  και  προθυμία  οι  συγχωριανοί  μου  :  Γεώργιος  Μουστόγιαννης  (Μπρίσκας),  παλιός  αγροφύλακας  του  χωριού  μας,  Ιωάννης  Σταματόπουλος,  πρόεδρος  της  Κοινότητάς  μας,  Κώστας  Μπαλάσης  (από  Μπουλιάρι),  Γιαννούλα  Πανοπούλου  (από  Γαλατά)  και  Φωτεινή  Σταματοπούλου  (Καραβίδαινα)  από  Συριαμάκο.

Η  καταγραφή  που  ακολουθεί  με  τις  όποιες  εξηγήσεις  που  συνοδεύουν  μερικά  τοπωνύμια  δεν  αξιώνει  και  πολύ  περισσότερο  δεν  διεκδικεί  τις  δάφνες  ενός  επιστημονικού  έργου  τοπωνυμίας,  αφού  άλλωστε  κάτι  τέτοιο  θ'  απαιτούσε  επιπλέον  εξειδικευμένες  γνώσεις  γλωσσολόγου.  Εξάλλου  η  πληθώρα  των  τοπωνυμίων  που  απαντώνται  σήμερα  στην  κοινότητά  μας  δεν  καθιστά  δυνατή  την  πληρέστατη  καταχώρισή  τους  στον  τοπογραφικό  χάρτη  που  ακολουθεί.

Πιο  κάτω  και  αυτό  βέβαια  είναι  ευνόητο,  αφού  πολλά  απ'  αυτά  δεν  είναι  απόλυτα  γνωστά  σ'  όλους  τους  κατοίκους  του  χωριού  μας.

Ας  ξεκινήσουμε  λοιπόν,  τον  προσδιορισμό  των  τοπωνυμίων  και  την  περιγραφή  τους,  παίρνοντας  τα  πράγματα  με  κάποια  σειρά.  Αρχικά  καταγράφουμε  τις  περιοχές,  ξεκινώντας  απ'  τις  πιο  απόμακρες  στα  δυτικά  του  χωριού  και  στη  συνέχεια  προχωρούμε  προς  το  κέντρο  του  οικισμού  μας.  Ύστερα  προσδιορίζουμε  το  νότιο  τμήμα  της  κοινότητάς  μας  και  ακολούθως  το  ανατολικό  τμήμα  της.  Τελευταία  αφήνουμε  την  βορειανατολική  έκταση  της  κοινότητάς  μας  που  καταλήγει  στη  λίμνη  του  Λάδωνα.

Καθώς  ανεβαίνουμε  λοιπόν,  κινούμενοι  με  κατεύθυνση  ανατολική,  τρία  χιλιόμετρα  μετά  τα  Τρόπαια  και  μόλις  ένα  χιλιόμετρο  πιο  πάνω  απ'  το  περιποιημένο  πετρόκτιστο  εκκλησάκι  τον  Αι  -  Γιάννη,  προσεγγίζουμε  τα  όρια  των  δύο  κοινοτήτων  -  Τροπαίων  και  Περδικονερίου  -  στην  περιοχή  Κοκκιναίϊκα.  Βρισκόμαστε  στα  δυτικά  όρια  της  κοινότητάς  μας,  μόλις  δύο  χιλιόμετρα  πριν  φθάσουμε  στο  χωριό  μας  και  η  περιοχή  ονομάστηκε  έτσι  εξαιτίας  της  απόχρωσης  του  εδάφους  στη  γύρω  κοντινή  περιοχή.  Αξίζει  εδώ  να  κάνουμε  μια  στάση  και  να  στραφούμε  απ'  τα  αριστερά  του  δρόμου.

Λίγα  μέτρα  πιο  κάτω  βλέπουμε  να  κατεβαίνει  αγροτικός  αμαξιτός  δρόμος  και  διαπερνώντας  την  πρώτη  ρεματιά  στην  θέση  Πλατανάκια,  περνά  απέναντι  στην  Κοκκινιά,  και  συνεχίζει  μακρύτερα,  με  κατεύθυνση  βορινή.  Η  πορεία  του  δρόμου  αυτού  ταυτίζεται  με  την  οριογραμμή  της  κοινότητάς  μας  στα  δυτικά,  τουλάχιστον  σ'  ένα  μεγάλο  τμήμα  της,  προς  την  κοινότητα  Τροπαίων.  Παρακολουθώντας  την  πορεία  του  δρόμου  πάντως,  βλέπουμε  να  περνά  απέναντί  μας,  στη  δυτική  πλαγιά  και  κάτω  απ'  το  βραχώδες  ύψωμα  του  Αί-  Λιά,  που  δεσπόζει  απέναντί  μας,  σε  κοντινή  απόσταση.

Πάνω  απ'  το  δρόμο  αλλά  και  κάτω  απ'  αυτόν,  η  περιοχή  λέγεται  Πλατανάκια  και  είναι  ευνόητο  ότι  εδώ  υπήρχαν,  αλλά  και  σήμερα  ακόμη  υπάρχουν  πολλά  πλατάνια,  αλλά  και  πηγές  με  δροσερό  νερό.  Πιο  πέρα,  καθώς  απομακρύνεται  σε  δασωμένη  περιοχή,  στη  θέση  Τσιρούμπια,  πάνω  απ'  του  Ξύδη  και  του  Ζαχαριά  τα  περιβόλια.

Πίσω  στη  Χούνη  διασχίζει  το  ρέμα,  κοντά  στου  Τζίμη  το  βαρικό,  τοποθεσία  δηλαδή,  που  εμφανίζει  υγρό  έδαφος  και  δυσκολοκαλλιέργητο.  Μετά  τη  βρύση  και  το  περιβόλι  του  Πετρόπουλου  Γεωργίου  (Διαμαντογιώργη)  ο  δρόμος  αυτός  περνά  πάνω  δεξιά  απ'  το  Στάλο,  τοποθεσία,  όπου  παλαιότερα  υπήρχαν  αρκετές  μεγάλες  βελανιδιές  και  στον  ίσκιο  τους  στάλιζαν  οι  τσοπάνηδες  τα  κοπάδια  τους,  κατά  τους  θερινούς  μήνες.  Τα  δύο  κτήματα  που  ακολουθούν  ύστερα,  στο  τέλος  αυτής  της  έκτασης,  στο  Παλιοχώρι  και  στον  Κόλυμπο  ανήκουν  στον  Κων/νο  Ηλιόπουλο  και  στον  Αγγελή  Ζούνη,  αντίστοιχα.  Πρόκειται  για  περιποιημένα  αγροκτήματα  με  αρκετά  ελαιόδεντρα,  καλύβες  και  πολλές  βελανιδιές,  που  προσφέρουν  ενίοτε  ως  καυσόξυλα  τους  πελώριους  κορμούς  τους.

Εάν  τώρα  απ'  τον  Κόλυμπο  προεκτείνουμε  νοερά,  προς  τα  βόρεια,  το  τμήμα  του  δρόμου  που  φαίνεται  ανάμεσα  στον  Κόλυμπο  και  στο  Σπαρτοβούνι  -  όρια  Τροπαίων  -  θα  κατέβει  πιο  χαμηλά,  στις  θέσεις  Λαγκαδινού,  Τζιώνες,  Ξερόρεμα  και  θα  φθάσει  στο  ρέμα  της  Τραγάνας.

Από  εκεί,  με  μια  κλίση  προς  τ'  αριστερά,  η  ρεματιά  αυτή,  καταλήγει  χαμηλότερα,  στη  λίμνη  του  Λάδωνα.  Αυτή  η  καθοδική  οριογραμμή  περιορίζει  και  τα  εξωτερικά  τοπωνύμια  του  χωριού  μας,  σ'  όλη  τη  βόρεια  προέκτασή  της.  Αφήνοντας  όμως  εμείς  όλη  αυτή  την  έκταση,  χαμηλά  αριστερά  μας,  μετά  τα  Κοκκιναιίκα  συνεχίζουμε  την  πορεία  μας  προς  το  χωριό  μας.  Για  ένα  περίπου  χιλιόμετρο  ο  δρόμος  μας  είναι  φιδωτός  με  μικρές  διαδοχικές  στροφές.

Παιρνούμε  την  Αμάλιαρη,  τα  Γεφύρια  του  Κουρουπογιώργη  τη  στροφή,  τ'  Αλάϊπη,  περιοχές  πάνω  και  κοντά  στον  δρόμο.  Όμως  απ'  τα  δεξιά  μας,  νοτιοδυτικά  δηλαδή  της  κοινότητάς  μας,  ο  ορίζοντας  είναι  περιορισμένος,  αφού  σ'  αυτή  τη  σύντομη  σχετικά  διαδρομή  μας  συνοδεύουν,  διαρκώς  μικρά  υψώματα,  ακριβώς  πάνω  μας,  όπως:  Το  Βουνάκι,  τα  Τσαρτόλια,  κι  η  Φτερόλακκα.  Πίσω,  βέβαια  απ'  αυτά  τα  κοντινά  μας  υψώματα  εκτείνονται  διάσπαρτοι  σ'  ολόκληρη  τη  νοτιοδυτική  έκταση  της  κοινότητάς  μας,  πολλοί  μικροί  λόφοι  τους  οποίους  μπορεί  να  δει  κανείς,  αν  ανέβει  περπατώντας  μερικές  εκατοντάδες  μέτρα  πάνω  απ'  το  δρόμο,  τον  οποίο  διανύουμε  για  το  χωριό.

Αυτές  οι  περιοχές  είναι:  Τα  Ισιώματα,  οι  Λαγκαδιές,  η  Παλιόστανη,  η  Σούδα,  η  Φροξυλιά,  το  Στρογγυλάδι,  η  Καρυά  και  πιο  νότια,  στα  όρια  του  Βυζίκου,  το  τελευταίο  ύψωμα,  στην  περιοχή  Παπαδά.

Εμείς  συνεχίζοντας  το  δρόμο  μας,  καθώς  περνούμε  τις  στροφές  του  δρόμου,  βλέπουμε  αριστερά  μας  πως  ο  ορίζοντας  είναι  πιο  ανοικτός.  Έτσι  στην  κορυφή  του  υψώματος  του  Αι-  Λιά  και  λίγο  πιο  ανατολικά  στις  Λακκούλες  βλέπουμε  διάσπαρτα  μικρά  πουρνάρια  και  θάμνους.  Στην  περιοχή  αυτή  απέναντί  μας,  βρίσκεται  το  Μερορούπακο,  τοποθεσία  με  πολλούς  θάμνους,  όπου  βρίσκεται  και  το  καλύβι  του  Ηλία  Αθανασόπουλου  (Γανίλα).  Κοντά  στη  κορυφή  του  υψώματος  βρίσκεται  επίσης  το  μαντρί  του  Γεωργίου  Μουστόγιαννη  (Μπρίσκα),  ενώ  λίγο  πιο  βόρεια  στην  περιοχή  Στάβλες  υπάρχει  το  νοικοκυριό  και  το  περιβόλι  του  Γεωργίου  Πετρόπουλου  ή  (Διαμαντογιώργη).  Η  γύρω  μας  περιοχή  τώρα,  είναι  γνωστή  με  την  ονομασία  Λάκκες  και  τούτο,  γιατί  δεξιά,  αλλά  κυρίως,  αριστερά  του  δρόμου  μας,  υπάρχουν  πολλά  μικρά  εύφορα  και  επομένως  καλλιεργήσιμα  χωράφια  σ'  επίπεδη  θέση.

Περνώντας  τις  στροφές  του  δρόμου  μας,  αφήνουμε  πάνω  δεξιά  μας  την  αγροικία  του  Γεωργίου  Παπαγεωργίου  (Σκουριά)  και  αμέσως  μετά,  πάνω  απ'  την  τελευταία  στροφή  του  δρόμου,  το  ποιμνιοστάσιο  του  Παναγιώτη  Κουτσονικολή  (Μπούτσικα).  Απ'  εδώ  και  πέρα  ο  δρόμος  γίνεται  ευθύς.  Είμαστε  περίπου  ένα  χιλιόμετρο  μακριά  απ'  το  κέντρο  του  χωριού  μας.  Προσπερνάμε  την  καλύβα  και  το  αλώνι  του  Ζουμπουρλή  απ'  τ'  αριστερά  του  δρόμου  μας  και  ακολούθως,  το  αγρόκτημα  του  Μιχάλη  Μουστόγιαννη  (Λάγιου).  Η  πρώτη  εξοχική  κατοικία  που  συναντάμε,  λίγα  μέτρα  πάνω  απ'  το  δρόμο  είναι  ιδιοκτησίας  Μουστόγιαννη  Δημητρίου  (Καζάνα)  ενώ  το  ύψωμα,  που  δεσπόζει  πάνω  και  αριστερά  του  δρόμου  με  την  πουρναροσκέπαστη  κορυφή,  μόλις  λίγο  πριν  απ'  την  είσοδο  του  χωριού  μας,  είναι  η  Ψηλή  Ράχη.  Ο  δρόμος  πλέον  διασχίζοντας  τη  νότια  πλαγιά  του  υψώματος  αυτού  μπαίνει  στο  χωριό.  Απέναντι  απ'  την  πρώτη  οικία  του  χωριού,  την  οικία  Σπύρου  Κωστογιαννόπουλου,  δεξιά  μας  βέβαια  και  πολύ  κοντά  μας  βρίσκεται  μικρός  λόφος  με  την  ονομασία  Κουφόλογγος.  Κούφιος  λόγγος  είναι  αυτός  που  έχει  κουφαλωτά  δέντρα  ή  λίγα  και  διάσπαρτα,  σύμφωνα  με  την  αντίληψη  των  χωρικών.  Κάτω  απ'  το  δρόμο,  στις  παρυφές  αυτού  του  λόφου  η  περιοχή  ονομάζεται  Σγαρνέτη  ενώ  δεξιά  του  λόφου  και  πιο  ψιλά  η  πλαγιά  ονομάζεται  Παλιάμπελα,  πάνω  απ'  τις  Λάκκες  που  βρίσκονται  κοντά  στο  δρόμο.

Πίσω  απ'  τον  Κουφόλογγο,  νοτιοδυτικά,  η  λοφοσειρά  που  περιορίζει  την  ορατότητάς  μας,  ξεκινά  απ'  την  Φτερόλακκα  και  καταλήγει  νότια,  πίσω  απ'  τα  Βράχια  της  Παναγιάς,  στις  Τρούπες.  Ένα  τμήμα  της  πλαγιάς  αυτής  που  βλέπει  προς  την  Ανατολή,  πίσω  απ'  τον  Κουφόλογγο  ονομάζεται  Γουρναπιδιά,  όπου  υπάρχει  και  το  ομώνυμο  ρέμα,  ενώ  πιο  αριστερά  η  πουρναροσκέπαστη  περιοχή  που  εκτείνεται  ως  τα  βράχια  ονομάζεται  περιοχή  Κληματά.  Χαμηλότερα,  όπου  δεσπόζει  το  κοιμητήριο  του  χωριού,  η  ευρύτερη  ζώνη  ονομάζεται  Παναγιά.  Η  ονομασία  δόθηκε  στη  γύρω  περιοχή  λόγω  της  εκκλησίας  των  Εισοδίων  της  Θεοτόκου,  που  βρίσκεται  εντός  του  νεκροταφείου.  Όπισθεν  του  κοιμητηρίου  κάτω  απ'  τα  Βράχια  της  Παναγιάς,  υπάρχει  και  η  ομώνυμη  σπηλιά.  Αν  όμως  μετακινηθούμε  λίγο  και  κάνουμε  μια  στάση  εκατό  μέτρα  περίπου,  πριν  απ'  την  πλατεία  του  χωριού,  μπορούμε  ν'  αγναντέψουμε  από  δεξιά  μας  μια  κατωφέρεια  που  καλύπτει  ολόκληρη  τη  νοτιοανατολική  έκταση  του  χωριού  μας.  Τρεις  δρόμοι,  που  κινούνται  εξακτινωμένοι  με  κατεύθυνση  νότια  -  νοτιοανατολική,  δίνουν  την  εντύπωση  ότι  η  έκταση  αυτή  χωρίζεται  σε  μικρότερες  ζώνες.

Ο  πρώτος  δρόμος  ασφαλτοστρωμένος  τώρα,  οδηγεί  προς  το  κοιμητήριο,  απέναντί  μας,  δεξιά.  Λίγο  πριν  όμως  συναντά  το  ένα  απ'  τα  κοντινά  ρέματα  του  χωριού  μας  που  κατεβαίνει  προς  το  νότο  το  ρέμα  στο  Καμίνι,  και  το  μικρότερο  ρέμα,  της  Γουρουναπιδιάς,  τα  οποία  ενώνονται  κοντά  στο  Λινό  και  πιο  κάτω,  συναντώνται  με  ρέματα  που  κατεβαίνουν  απ'  την  ανατολική  πλευρά  του  χωριού,  -  του  Μαρτί  και  το  Γαύρο,  -  και  ακολούθως,  μετά  τη  συμβολή  τους,  στη  θέση  Καλογριά,  ενισχύουν  ύστερα,  με  τα  νερά  τους  το  ρέμα  της  Μολόσσαινας,  που  λίγο  πιο  κάτω,  εξέρχεται  της  Κοινότητάς  μας,  στη  θέση  Βάλτος,  προς  το  Λευκοχώρι  (πρώην  Ρεκούνι).

Ο  δρόμος  που  μας  φέρνει  στο  κοιμητήριο,  διαδοχικά,  διασχίζει  την  θέση  Παναγιά,  (  όπου  και  μικρά  αμπέλια  και  κτήματα  με  ελιές),  περνά  κατόπιν,  απ'  τη  θέση  Κουτσουχεριά,  όπου  υπάρχει  και  η  ομώνυμη  βρύση  και  ακολούθως  απ'  την  τοποθεσία  Βαρικά,  όπου  βρίσκονται  και  τα  όρια  της  κοινότητας  προς  Βυζίκι,  στη  νοτιοδυτική  του  πλευρά.

Κάτω  απ'  το  κοιμητήριο  του  χωριού,  βρίσκεται  η  περιοχή  Γλιναρίστρα  ή  Νησάκι,  κοντά  στο  ρέμα  της  Καλογριάς  και  απ'  τη  δεξιά  του  πλευρά.

Ένας  δεύτερος  δρόμος,  που  ξεκινά  απ'  το  χωριό  μας  κατευθύνεται  προς  τα  νότια,  για  το  συνοικισμό  Γαλατά.

Στην  έξοδό  του,  μετά  τα  τελευταία  σπίτια,  πίσω  απ'  την  εκκλησία  της  ενορίας  μας,  προσπερνά  την  θέση  Μαρτί  όπου  και  το  πρώτο  μικρό  ομώνυμο  ρέμα  που  συναντά  στην  κάθοδό  του.  Κατόπιν,  διασχίζει  την  ευρύτερη  περιοχή  της  Κουμπούζας,  όπου  συναντά  και  το  δεύτερο  ρέμα  που  κατεβαίνει  από  ψηλότερα  -  το  ρέμα  του  Γαύρου  -  που  στο  διάβα  του  πιο  κάτω,  χύνεται  στο  ρέμα  της  Καλογριάς.  Καθώς  συνεχίζει  την  πορεία  του,  απέναντι  απ'  το  νεκροταφείο,  ανατολικά,  διασχίζει  τις  πλαγιές  μικρών  διαδοχικών  υψωμάτων,  σχεδόν  γυμνών  από  δέντρα,  που  φέρουν  την  ονομασία  Φτερόλακκα  και  Παλιάμπελα,  πάνω  και  κάτω  απ'  το  δρόμο  αντίστοιχα.

Πίσω  απ'  τους  λοφίσκους  αυτούς  υπάρχει  η  θέση  Πλατανάκια,  όπου  και  μικρή  ρεματιά  που  κατεβαίνει  νότια  προς  το  Γαλατά,  ενώ  στα  Παλιάμπελα  βρίσκονται  τα  στανοτόπια  του  Δημητρίου  Τσιόγκα  (Κατσιάνη),  απέναντι  ακριβώς  απ'  το  κοιμητήριο  του  χωριού  μας.

Λίγο  πιο  κάτω,  ο  δρόμος  φτάνει  στο  Διάσελο,  τοπωνύμιο  που  συναντάται  σε  πολλά  μέρη.  Έτσι  ονομάζουν  συνήθως  τον  αυχένα  που  ενώνει  δυο  βουνά  ή  υψώματα  -  όπως  εδώ  -  ή  μπορεί  να  σημαίνει  και  πέρασμα,  κορυφογραμμή.  Το  Διάσελο  βρίσκεται  πάνω  απ'  την  περιοχή  Άνοι(γ)μα,  όπου  εκτείνεται  δυτικά  του  δρόμου,  με  αρκετά  καλλιεργήσιμα  χωράφια  και  βοσκοτόπια  που  φθάνουν  χαμηλά,  ως  το  ρέμα  της  Καλογριάς.  Σ'  αυτόν  τον  αυχένα  βλέπουμε  τα  στανοτόπια  του  Γεωργίου  Τσιόγκα  (Κλέκκου)  και  του  αδερφού  του,  Δημητρίου  Τσιόγκα  (Μπάφου),  εκατέρωθεν  του  δρόμου.

Άλλες  τοποθεσίες,  δεξιά  του  δρόμου  προς  τα  νότια,  που  βρίσκονται  εδώ  είναι  η  Καρυοπούλα,  το  Μουτσί,  του  Μπάφου  το  Βαρικό  και  πιο  κάτω,  η  δασωμένη  έκταση  που  βρίσκεται  απέναντι  απ'  τα  Κάστρα  της  Άκοβας,  είναι  η  περιοχή  Ρηγάκου,  με  πολλά  πουρνάρια,  που  φθάνουν  ως  το  ρέμα  της  Μολόσσαινας,  ανατολικά  και  κάτω  απ'  τα  Κάστρα.  Το  ρέμα  τούτο,  με  δύσκολα  περάσματα  και  μικρά  σπήλαια  είναι  συνδεδεμένο  με  θρύλους  και  παραδόσεις  που  ποικίλουν  και  αφορούν  στοιχειά  και  φαντάσματα  του  συνοικισμού  αυτού.

Μετά  το  Διάσελο,  ο  δρόμος  κατεβαίνει  στρίβοντας  λίγο  αριστερά  και  σε  λίγα  μόλις  λεπτά  φθάνουμε  στο  Γαλατά.  Στα  δεξιά  του  δρόμου  προσπερνάμε  την  αγροικία  του  Μαλλιάρη  και  πιο  μακριά  πίσω  της  τοποθεσίες  Γουβίτσα,  Κοτρωνιά,  του  Ντάσκου  το  καλύβι,  τις  Καμάρες,  περιοχές  δυτικά  του  συνοικισμού  αυτού,  όπου  και  το  νεκροταφείο  του  Αγιάννη.

Στα  νότια  του  συνοικισμού  αυτού  και  επομένως,  στο  νοτιότερο  άκρο  της  κοινότητάς  μας,  σε  πολύ  μικρή  απόσταση  απ'  το  Γαλατά,  βρίσκεται  η  περιοχή  Πανοπουλαίϊκα.  Στο  μικρό  ύψωμα  της  Παλιόρραχης  συναντούμε  το  παλιό  πέτρινο  κτίριο  που  στέγαζε  για  πολλά  χρόνια  το  Δημοτικό  Σχολείο  του  συνοικισμού  αυτού.

Στη  νοτιοδυτική  απόληξη  της  πλαγιάς  του  υψώματος  αυτού  βρίσκεται  και  η  Ρεματιά  του  Βάλτου  με  τα  περιβόλια  του  Γεωργίου  και  Μιχαήλ  Πανόπουλου.

Η  περιοχή  αυτή  έχει  άφθονα  νερά  και  αποτελεί  καταφύγιο  για  πολλά  θηράματα,  κυρίως  για  αγριόχοιρους.

Ο  τρίτος,  κατά  σειρά,  δρόμος  που  ανεβαίνει  ανατολικά  του  χωριού  μας,  με  προορισμό  όμορφες  και  πιο  μακρινές  κοινότητες,  διασχίζει  μια  ευρύτερη  έκταση  στα  ανατολικά  ή  νοτιοανατολικά  του  χωριού.

Αμέσως,  η  πρώτη  περιοχή  που  διαπερνά  δίπλα  στο  χωριό  είναι  η  Καρκαλού,  απ'  όπου  μικρό  ρέμα  κατεβαίνει  νότια,  και  χωρίζει  το  χωριό  μας  σε  δύο  μαχαλάδες,  τον  πάνω  και  τον  κάτω,  ενώ  πιο  κάτω  το  ρέμα  τούτο,  διασχίζοντας  πρώτα,  τις  πολύ  κοντινές  στο  χωριό  μας  τοποθεσίες  Γούβα  και  Λινό,  καταλήγει  στο  ρέμα  της  Καλογριάς,  όπου  συμβάλλουν  και  τα  άλλα  ρέματα  του  χωριού  μας  που  κινούνται  με  νότια  κατεύθυνση.  Ακολούθως  μετά  την  Καρκαλού  ο  δρόμος  περνά  πάνω  απ'  του  Καλόγερου  το  σπίτι  και  του  Γύφτου  το  αλώνι,  ενώ  απ'  τα  αριστερά  του  αφήνει  πιο  ψηλά  τα  Νταλαβυραίϊκα  περιβόλια  και  πιο  πάνω  τον  Κλώσκο,  όπου  και  η  γνωστή  πηγή  του  χωριού  μας.  Ακολούθως  αφήνει  στα  δεξιά  του  την  περιοχή  Μαρτί  και  το  εκκλησάκι  του  Αϊ  -  Νικόλα  στην  ομώνυμη  περιοχή.

Στα  νότια  του  υψώματος  του  Αϊ  -  Νικόλα  βρίσκεται  το  Καλύβι  του  Ντάλιου.  Η  πλαγιά  αυτή  ονομάζεται  αλλιώς  του  Ντάλιου  τα  Κοτρώνια  ή  της  Χρυσάφως  η  Τρούπα.  Πάνω  απ'την  θέση  Μαρτί,  όπου  και  το  μικρό  ρέμα,  πριν  του  Αϊ  -  Νικόλα,  είναι  η  περιοχή  Ορνίτσα.  Εδώ  υπάρχουν  οι  Χαμοκέλες  του  Ιωάννη  Σταματόπουλου  (Καλόγερου)  και  Ευαγγέλου  Κωστογιαννόπουλου  (Κοζιώνη).  Ύστερα,  περνάμε  του  Καττή  τα  Λεύκα  και  την  θέση  Ακρανιά  πάνω  απ'  το  δρόμο.  Προσπερνάμε  την  περιοχή  Περδικόνερο,  μετά  τον  Αί  -  Νικόλα  -  το  μικρό  εξωκκλήσι  -  και  το  ρέμα  Γαύρος  λίγο  πιο  πάνω.  Το  δρομάκι  που  ανηφορίζει  απ'  τα  αριστερά  του  δρόμου  μας,  αμέσως  μετά  το  εξωκκλήσι  του  Αί  -  Νικόλα  οδηγεί  στην  κορυφή  του  υψώματος  που  βρίσκεται  πάνω  μας  ανατολικά,  στη  θέση  Μάντραξη  και  ύστερα,  κατεβαίνει,  πίσω  απ'  το  βουνάκι  τούτο,  και  μας  φέρει  στο  Μπουλιάρι,  συνοικισμό  του  χωριού  μας,  πίσω  απ'  τη  λοφοσειρά  και  αρκετά  χαμηλά,  στ'  ανατολικά  του  χωριού  μας.  Εμείς  πάντως,  συνεχίζοντας  τη  διαδρομή  μας,  αφήνουμε  αριστερά  μας  ψηλά  του  Μανίκα  το  βουνό,  όπου  και  η  αγροικία  της  Ξάκως  σήμερα,  την  περιοχή  Γούβη  πιο  μακριά  εκατέρωθεν  του  δρόμου  και  κατόπιν  την  περιοχή  "Τσαμαδοπλάϊ"  και  Πλάκα,  όπου  και  τα  όρια  της  κοινότητάς  μας  με  τον  ιστορικό  Δήμο  Λαγκαδίων.  Κάτω  όμως  απ'  του  Μανίκα  το  βουνό  και  δεξιά  του  δρόμου  μας  απλώνεται  ευρύτερη  έκταση  με  πλαγιές  σκεπασμένες  από  πέτρες  και  μικρά  πουρνάρια,  που  εκτείνεται  ως  την  περιοχή  και  το  συνοικισμό  Γαλατά.  Στην  περιοχή  αυτή  συναντάμε  πολλά  τοπωνύμια  όπως:  Πετραίίκη  Αχλαδιά,  κάτω  απ'  τον  δρόμο  ακριβώς  Περνοβούνι  ή  Καπεζάνη  χαμηλότερα,  μετά  την  Κουμπούζα,  και  Πλατανάκια  στη  ρεματιά,  κοντά  στου  Κλέκου  το  μαντρί.  Πιο  πίσω,  μακρύτερα  επιμέρους  τοπωνύμια  όπως:  Κοπρισούλες,  Αγριομηλιά,  Ξεροτήγανα  όπου  και  μικρό  ρέμα,  Καραξοφωλιά  και  τέλος,  στα  όρια,  η  θέση  Γαλατιανά  Κοντορράχια.  Νοτιότερα,  συναντάμε  τη  θέση  Μπαρμπίρια,  Λακκούλια  στα  χωράφια  των  Μαρινοπουλαίων,  Καρκούλια  και  Λακκούλες,  Τέντα,  Γυριστάρα,  κτήματα  Πανοπουλαίων,  κοντά  στα  Κουραιίκα  Χωράφια  στη  θέση  Κάτω  Κερέσοβα,  όπου  και  τα  όρια  της  κοινότητας  νοτιοανατολικά,  προς  Λαγκάδια.  Σχεδόν  ολόκληρη  τούτη  η  έκταση  σκεπάζεται  από  θάμνους,  ενώ  μικρές  καλλιεργήσιμες,  παλαιότερα,  εκτάσεις  εγκαταλείπονται  χέρσες,  πλέον  σήμερα.

Καθώς  τώρα  ο  δρόμος  μας  συνεχίζει  ανατολικά,  μετά  του  Μανίκα  το  βουνό,  στη  θέση  Πλάκα  και  δεξιά  του  δρόμου  μας  προσπερνάμε  την  θέση  Γραφτό  Λιθάρι,  όπου  οφείλει  την  ονομασία  της  σε  δυσανάγνωστη  επιγραφή,  χαραγμένη  πάνω  σε  μικρό  βράχο,  και  την  περιοχή  του  Ντέλα,  που  υποδηλώνει  και  την  ονοματοθεσία  απ'  τον  ιδιοκτήτη  της  περιοχής.  Οι  θέσεις  αυτές  αποτελούν  τμήμα  των  ορίων  της  κοινότητάς  μας,  όπως  και  πιο  μακριά,  μετά  την  Πλάκα,  οι  θέσεις  Κατσελοβούνι,  Αρκουμάνα,  Δόκανα  και  Βρύζα,  οριοθετούν  την  κοινότητα  προς  την  περιοχή  Κερβίκος,  που  ανήκει  στο  Δήμο  Λαγκαδίων.

Προς  τ'  ανατολικά  του  χωριού  μας,  σχεδόν  στο  κέντρο,  της  συνολικής  γεωγραφικής  έκτασής  του  δεσπόζει  μικρή  λοφοσειρά  στο  κέντρο  της  οποίας  ξεχωρίζει  το  ύψωμα  του  Προφήτη  Ηλία,  όπου  και  το  ομώνυμο  εξωκκλήσι.  Για  να  φθάσουμε  εδώ,  ακολουθούμε  τον  ανηφορικό  χωματόδρομο  βορειοανατολικά  του  οικισμού  μας,  προσπερνώντας  τις  επιμέρους  τοποθεσίες:  Αμπουλίτσα,  πάνω  απ'  του  Κυριακόπουλου  Κυριάκου  την  κατοικία,  αριστερά  του  δρόμου  Πουρνοφωλιά,  ιδιοκτησίας  Αγγελή  Ζούνη  αλλά  και  Σταματόπουλου  Αλεξίου  (Κατσαλίδα),  ενώ  απ'  τα  δεξιά  μας  αφήνουμε  τον  Κλόσκο,  όπου  και  η  κύρια  πηγή  ύδρευσης  του  χωριού  μας,  του  Αμιτζή  τη  Λάκκα  πιο  πάνω,  με  ήμερα  καλλιεργήσιμα  αγροτεμάχια  των:

Νικολάου  Φλούδα  (Κατσά),  Αθανασόπουλου  Χαράλαμπου  (Ντόλια)  και  Μουστόγιαννη  Ιωάννη  (Πιπόγιαννη).  Μετά  την  Αμπουλίτσα  αφήνουμε  αριστερά  μας  την  θέση  Άνοι(γ)μα  και  πιο  μακριά  τις  περιοχές  Αμπέλια,  Βρυσούλες,  Χοντροβερδή,  ενώ  καθώς  φθάνουμε  προς  την  κορυφή,  τα  χαμηλά  υψώματα  που  αφήνουμε  δίπλα  μας,  τα  Κοντορράχια,  σχηματίζουν  στη  βόρεια  απόληξή  τους  το  Βράχο  του  Σύρακου.  Στα  Κοντορράχια  ο  δρόμος  στρίβει  δεξιά  και  σε  λίγο  βρισκόμαστε  στην  κορυφή,  στον  Προφήτη  Ηλία.  Δίπλα  μας,  πολύ  κοντά  μας,  το  υψωματάκι  που  φαίνεται  να  έχει  το  μεγαλύτερο  υψόμετρο  όλης  της  επικράτειας  της  κοινότητάς  μας,  είναι  του  Λαγού  ο  Βράχος,  ονομασία  που  οφείλεται  στο  πέρασμα  που  έχουν  οι  λαγοί  κοντά  στο  μονοπάτι  της  κορυφής  του  λόφου.  Μετά  του  Λαγού  το  Βράχο,  διαδοχικά,  συναντάμε  το  ύψωμα  Μάντραξη  και  πιο  πίσω  του  Μανίκα  το  καταρράχι.  Κατοπτεύοντας  από  το  ύψωμα  του  Προφήτη  Ηλία  όπου  βρισκόμαστε,  βλέπουμε  μια  μεγάλη  κατωφερή  έκταση  να  καλύπτει  ένα  μεγάλο  τμήμα  της  ανατολικής  πλευράς  της  κοινότητάς  μας.

Η  επικλινής  αυτή  έκταση,  στο  σύνολο  της  σχεδόν  ανήκει  στο  Μπουλιάρι,  συνοικισμό  του  χωριού  μας,  που  διακρίνεται  χαμηλότερα,  στο  κέντρο  αυτής  της  κατωφέρειας.  Το  τοπωνυμικόν  και  σ'  αυτήν  την  περιοχή  ποικίλλει  :  Αριστερά  μας,  πίσω  απ'  τα  Κοντορράχια,  στις  ανατολικές  πλαγιές  η  ματιά  μας  πέφτει  πρώτα  στα  κοντινά,  στη  θέση  Στρογγυλό  όπου  βρίσκονται  κτήματα  Γκουσιακαίϊκα  (επώνυμο  Γκουσιάκης  ευρύτατα  γνωστό  στο  Μπουλιάρι),  έπειτα  στη  θέση  Μπουλιάρι  Αλώνι  και  διαδοχικά  προς  τα  κάτω  στις  τοποθεσίες  Μπουλιάρι  Βρύση,  Βαρικό  του  Μπέ­ριου,  Τσιρμπάγγελου  Βράχια,  Λάζος,  Τσιούμπι,  Παλιάμπελα,  Κολοσάρα,  τοπωνύμια  που  εκτείνονται  χαμηλά  ως  το  δημόσιο  δρόμο,  ο  οποίος  φθάνει  εδώ  στο  χωριό  κινού­μενος  με  βορειοανατολική  κατεύθυνση,  ενώνοντας  τον  κεντρικό  οικισμό  με  τον  συ­νοικισμό  του  Μπουλιαρίου.  Περίπου  δυο  χιλιόμετρα  έξω  απ'  το  χωριό,  εκατέρωθεν  του  κεντρικού  δρόμου  που  οδηγεί  σ'  αυτό  συναντάμε  επιμέρους  τοποθεσίες  όπως:

Κουφού  το  Καλύβι,  Μπούγου  το  Κοτρώνι,  Μακρυά  Ράχη,  Κόκκαλη  Πατερά,  Κολο­σάρα,  Πλαγάκι  και  Ρέμα  Γύφτισσας,  μόλις  σχεδόν  φθάνουμε  στο  χωριουδάκι  τούτο.  Τα  τοπωνύμια  αυτά  βρίσκονται  όλα  απ'  τα  αριστερά  μας,  καθώς  αγναντεύουμε  το  συ­νοικισμό  απ'  το  ψήλωμα  που  βρισκόμαστε.

Ευθεία  μπροστά  μας,  λίγο  πιο  κάτω  εντοπίζουμε  την  θέση  Μαυρόπουλο  και  πιο  δεξιά  μας  το  ύψωμα  του  Μάντραξη  και  στ'  ανατολικά  του,  τη  θέση  Προβύζι.  Πιο  πέρα,  μετά  το  Προβύζι  βρίσκεται  η  τοποθεσία  Βλαχοπαναγιά,  που  πήρε  την  ονομασία  αυτή  απ'  το  μικρό  εξωκκλήσι  της  Παναγίας  που  υπήρχε  εδώ  και  αργότερα  ανακαινίστηκε  απ'  την  οικογένεια  Τσίρμπα  (διαδεδομένο  επώνυμο  στο  Μπουλιάρι).  Κάτω  από  την  Βλαχοπαναγιά  συναντάμε  τις  θέσεις  :  Απάνω  Βρύση,  ονομασία  που  δόθηκε  στην  πηγή  αυτή,  επειδή  υψομετρικά,  βρίσκεται  πιο  ψηλά  απ'  τις  υπόλοιπες  βρύσες  του  συνοικισμού,  όπου  και  κατοικίες  αλλά  και  ποιμνιοστάσια  Νικολάου  και  Ιωάννη  Τσίρμπα,  Κακόσι,  πιο  πέρα,  και  χαμηλότερα  τη  θέση  Λεόσια,  όπου  εδώ  βρίσκεται  και  το  κοιμητήριο  του  συνοικισμού  με  το  εκκλησάκι  του  Αι  -  Νικόλα.  Στην  περιοχή  αυτή  υπάρχουν  κτήματα  Μπαλασαίων  και  Τσιρμπαίων.  Άλλες  τοποθεσίες  είναι  :  Στου  Δρακούλη,  στις  Λάκκες,  στις  Βρυσούλες,  στην  Παλιόστανη,  στου  Μαρτιακούλη  και  πιο  κάτω  του  Αργανόγιαννη  το  Ρέμα  και  το  Ρέμα  Πλάτανος.  Ανατολικά  του  οικισμού  ακριβώς  απέναντί  του,  μεγάλη  πλαγιά,  κατεβαίνοντας  απ'  την  κορυφή  υψώματος  με  την  ονομασία  Βρύζα,  του  μικρού  βουνού  Κερασιές,  φθάνει  χαμηλά,  κοντά  στον  οικισμό.  Επιμέρους  τοποθεσίες  εδώ  συναντάμε:  Κορυφή  Κερα­σιές,  Βρύζα,  Γαύρος,  Ψηλός  Βράχος,  Ξέραχο,  Κορομηλιά,  Μπαλάση  Λάζος,  Κοπρι­σιές,  Γαλάνη  Αλώνι  που  φθάνει  ως  το  ρέμα  Πλάτανος.

Το  πίσω  τμήμα  της  πλαγιάς,  με  την  ονομασία  Λεβεντάκι,  αποτελεί  και  το  πιο  μακρυνό  τοπωνύμιο,  στ'  ανατολικά  της  κοινότητάς  μας  στα  όρια  του  Δήμου  Λαγκαδίων.  Πιο  χαμηλά,  η  ρεματιά  Πλάτανος,  κατεβαίνοντας  ως  τη  Φτεριά,  συνοικισμό  των  Λαγκαδίων,  οριοθετεί  και  την  ανατολική  έκταση  του  χωριού  μας  προς  τον  προαναφερόμενο  Δήμο.

Ένα  πολύ  μεγάλο  τμήμα  της  γεωγραφικής  έκτασης  της  κοινότητάς  μας  εκτείνεται  στα  βόρεια  -  βορειανατολικά  του  οικισμού  μας,  στις  γνωστές  περιοχές  Άγια  Μαρίνα,  Αχούρια,  Παθήστρα  και  ανατολικά  στο  Συριαμάκο.  Ο  γνώστης  της  περιοχής  ακολουθεί  τον  αμαξιτό  δρόμο,  που  ξεκινά  απ'  το  κέντρο  του  χωριού,  με  βορειανατολική  κατεύθυνση  και  προσπερνά  διαδοχικά,  θέσεις  όπως:  Κοκαρίνος,  απ'  όπου  αριστερά  μας,  καθώς  θα  προχωρούμε,  θα  μας  ακολουθεί  χαμηλότερα,  το  ομώνυμο  ρέμα,  από  την  άκρη  του  χωριού,  Χαλικερό,  Κολυβίτσα,  τοποθεσίες  κάτω  απ'  το  δρόμο  που  φθάνουν  χαμηλά  ως  το  ρέμα  του  Βουρλιά,  Λίμ(  ε  )να,  θέση  που  βρίσκεται  πλησίον  του  χωριού  με  πολλές  αγροικίες,  πάνω  απ'  το  δρόμο  και  πιο  ψηλά  οι  τοποθεσίες  Κισσός,  Άνοι(γ)μα,  Χοντροβερδή,  Βρυσούλες  που  εκτείνονται  έως  ψηλότερα,  κατά  τα  Κοντορράχια.

Απ'  την  Κολυβίτσα,  περίπου  ένα  χιλιόμετρο  μετά  το  χωριό,  παρατηρούμε  ακριβώς  απέναντί  μας,  δυτικά,  μικρά  διαδοχικά  υψώματα,  ξεκινούν  πλησίον  του  χωριού  και  κατεβαίνουν  χαμηλώνοντας  προς  τα  βόρεια  ως  την  ευρύτερη  τοποθεσία  της  Ροτσούς.  Οι  μικρές  πλαγιές  τους  απέναντί  μας,  ξεκινώντας  απ'  την  πιο  κοντινή  στο  χωριό  φέ­ρουν  τις  ονομασίες,  Καράγιαννη  (  όπου  καλύβα  του  Ηλιόπουλου  Ιωάννη)  Τοιχαρά­κος,  (καλύβα  του  Γαλανόπουλου  Δημητρίου  ή  Αρχοντή),  Σκαλίτσα,  κάτω  απ'  του  Πα­παϊωάννου  Δημητρίου  ή  Λουλέ  το  καλύβι  και  ψηλότερα  απ'  τη  ρεματιά  του  Βουρλιά,  όπου  και  περιβόλι  του  Σταματόπουλου  Ιωάννη  (Καλόγερου).  Πιο  δεξιά  οι  Στάβλες  και  η  Βατόλακκα,  ανατολικά  του  υψώματος  του  Αί  -  Λιά,  όπου  εδώ  και  τα  στανοτό­πια  του  Πετρόπουλου  Γεωργίου  (Διαμαντογιώργη),  ενώ  χαμηλότερα  στη  θέση  Λου­μάνι  πλησίον  του  Βουρλιά,  ευρίσκεται  η  ομώνυμη  πηγή  και  μικρό  περβόλι  του  Πετρό­πουλου  Δημητρίου  (Χειμώνα).  Αφήνοντας  όμως  την  Καλυβίτσα,  και  προσπερνώντας  του  Ασπρή  τ'  Αμπέλι  (Ανάγνου  Γεωργίου)  όπως  και  του  Παναγόπουλου  Δημητρίου  την  αγροικία,  φθάνουμε  κοντά  στης  Ακρανιάς  το  ρέμα,  περιοχή  που  παλαιότερα  κα­λυπτόταν  απ'  τους  ομώνυμους  θάμνους.  Πάνω  απ'  τη  ρεματιά,  βορειανατολικά,  στο  καταπράσινο  ύψωμα  με  τα  πολλά  αμπέλια  και  την  πλούσια  βλάστηση  ευρίσκεται  η  περιοχή  Παλιόλαζος  που  φθάνει  ψηλά,  έως  τα  Κοντορράχια  και  τις  Βρυσούλες.

Μετά  το  ρέμα  της  Ακρανιάς  κάτω  απ'  τον  Παλιόλαζο  και  αριστερά  του  δρόμου  ε­κτείνεται  ευρύτερη  περιοχή  πλούσια  σε  βλάστηση,  με  την  ονομασία  Αμπέλια,  που  υ­ποδηλώνει  την  ύπαρξη  εδώ  ενός  μεγάλου  αμπελότοπου,  παλαιότερα,  που  σήμερα  έ­χει  βέβαια  περιοριστεί  αλλά  αρκετά  αμπέλια  καλλιεργούνται  ως  σήμερα.  Ο  δρόμος  μας  διασχίζοντας  τούτη  την  όμορφη  περιοχή,  κατεβαίνει  πολύ  κατηφορικός,  μετά  του  Νικολή  την  Πέτρα,  προς  τα  Καμάρια,  όπου  αμπέλια  και  περιβόλια  (Κουτσονικολή  Παναγιώτη,  Κουτσονικολή  Γεωργίου,  Αλεξόπουλου  Κων/νου,  Φατούρου  Ανδρέα,  Α­θανασόπουλου  Μαρίνη,  Ηλιόπουλου  Κων/νου  ),  που  υδροδοτούνται  απ'  τις  δυό  πηγές  της  περιοχής,  την  παλιά  και  την  καινούργια  βρύση,  σε  μικρή  απόσταση  μεταξύ  τους.

Πάνω  απ'  τα  Καμάρια,  ανατολικά  λόγω  της  κοκκινωπής  απόχρωσης  του  εδάφους  συναντάμε  την  περιοχή  Κόκκινον  Άμμο  και  πιο  ψηλότερα  τα  μικρά  υψώματα  στη  Θέ­ση  Κάτω  Κοντοράχια,  όπου  και  επιμέρους  βοσκότοποι  Αγγελή  Ζούνη,  Παναγιώτη  Μουστόγιαννη  (Τασιούλη),  και  Χαράλαμπου  Νικολόπουλου  (Μανίκα),  ενώ  στην  α­πότομη  βορινή  απόληξή  τους  τα  υψώματα  αυτά  σχηματίζουν  τον  απότομο  Βράχο  του  Σύροκου,  όπου  βρίσκεται  του  Χατζή  η  Σπηλιά.

Το  μικρό  σχεδόν  γυμνό  από  δέντρα  ύψωμα,  που  βρίσκεται  ανάμεσα  στα  Καμάρια  και  στο  εξωκκλήσι  της  Αγίας  Μαρίνας,  στην  πίσω  βορινή  πλευρά  του  είναι  τα  Φλουδαίϊκα  Αμπέλια  (παλαιότερα  ιδιοκτησία  Φλουδαίων),  όπου  ανήκει  στην  ευρύτερη  περιοχή  της  Κάπελης,  η  οποία  είναι  κοινοτική  έκταση  γύρω  απ'  την  θέση  της  Αγίας  Μαρίνας.  Λίγο  πριν  εμφανιστεί  το  εξωκκλήσι  που  προαναφέραμε  εμπρός  μας,  ο  δρόμος  διακλαδίζεται  και  ο  ένας  οδηγεί  ανατολικά,  φθάνει  στην  Αγία  Μαρίνα  και  από  εδώ  θα  συνεχίσει  για  τις  περιοχές  Συριαμάκο,  Αχούρια  και  προς  άλλες  περιοχές,  έξω  απ'  τα  όρια  της  κοινότητάς  μας.  Απ'  τα  Φλουδαίϊκα  Αμπέλια,  αγναντεύοντας  δυτικά,  βλέπουμε  χαμηλά,  στη  ρεματιά,  τη  θέση  Κουτρουμπούχια  και  πιο  κάτω  τα  Διχαλορέματα,  κάτω  απ'  του  Πετρόπουλου  Μαρίνη  (Σαφλιόρη)  τα  κτήματα,  θέση  και  πιο  κάτω,  στου  Κουρτάκη  τη  Σπηλιά,  εμπλουτίζονται  και  απ'  το  ρέμα  της  Αγίας  Μαρίνας,  κάτω  απ'  την  ομώνυμη  βρύση,  και  στη  συνέχεια  απ'  το  ρέμα  στο  Γαβρά,  όλα  τα  νερά  τους  οδηγούνται  ως  τη  λίμνη  του  Λάδωνα.  Απέναντι  ακριβώς,  στις  πλαγιές  που  διασχίζονται  απ'  τον  αγροτικό  δρόμο  που  φέρει  στη  Ροτσού,  εντοπίζουμε  τοπωνύμια  όπως:  Χαλικιάς,  Γαλάνι  Αμπέλι,  Βύθισμα,  Δερβένι,  όπου  αγροικίες  του  Παπαγεωργίου  Δημητρίου  (Σιοτρόπη),  Παπαγεωργίου  Χαράλαμπου  (Σκουριά),  Μουστόγιαννη  Δημητρίου  και  Γεωργίου  (Μπρίσκα)  και  Μελεγάκι.  Πιο  πίσω  κοντά  στα  όρια  της  κοινότητάς  μας  προς  την  κοινότητα  Τροπαίων  εντοπίζουμε  θέσεις  όπως:  Λαγκαδινού,  Τζιώνες,  Ξερόρεμα,  Φλόκα  που  ανήκουν  στην  ευρύτερη  περιοχή  Ροτσούς,  στα  βορειοδυτικά  της  κοινότητάς  μας.

Απ'  τα  Φλουδαιίκα  Αμπέλια,  μετακινούμενοι  προς  το  εξωκκλήσι  της  Αγίας  Μαρίνας  πιο  κάτω,  ευρισκόμαστε  σε  περίοπτη  θέση,  στο  κέντρο  της  Κάπελης.  Η  ευρύτερη  τούτη  κοινοτική  περιοχή  αρχίζει  απ'  τα  δυτικά,  απ'  το  Ρέμα  του  Γαβρά  και  τη  βαθιά  Χούνη  φθάνει  πίσω  ως  χαμηλά  στην  Πλακωτή  και  εκτείνεται  ανατολικά,  προς  τη  Μεριά  Μπουλιάρι.  Εδώ  παλαιότερα  αφθονούσαν  οι  βελανιδιές  ενώ  σήμερα  η  τοποθεσία  βρίθει  από  φτέρες  και  θάμνους.

Ελάχιστες  βελανιδιές  απόμειναν  γύρω  απ'  το  εξωκκλήσι  της  Αγίας  Μαρίνας  ενώ,  αρκετά  πλατάνια  βρίσκουμε  χαμηλότερα,  προς  τα  δυτικά,  πλησίον  της  ομώνυμης  βρύσης.  Ανεβαίνοντας  στο  μικρό  ψήλωμα  που  βρίσκεται  βόρεια  του  ναού,  εμπρός  μας  αποκαλύπτεται  το  βόρειο  έσχατο  τμήμα  της  κοινότητάς  μας,  με  μικρούς  λόφους  -  αριστερά  τ'  Αχούρια  και  δεξιά  τη  Σφήνα  -  των  οποίων  οι  βόρειες  πλαγιές  απολήγουν  δασώδεις,  στη  λίμνη  του  Λάδωνα,  που  αποτελεί  και  το  βορειοανατολικό  φυσικό  όριο  της  κοινότητάς  μας.  Ακριβώς  κάτω  απ'  το  ψήλωμα  στο  οποίο  βρισκόμαστε,  η  περιοχή  ονομάζεται  Πλακωτή  πιθανόν  επειδή  βρίσκεται  πολύ  χαμηλά  και  καλύπτεται  γύρω  -  γύρω  από  άλλα  υψώματα.  Εδώ  βρίσκονται  αγροικίες  του  Μουστόγιαννη  Αγγελή  (Τριαντάφυλλου)  και  Αλεξόπουλου  Δημητρίου  (Νταλαβύρη),  ενώ  πιο  αριστερά,  κοντά  στη  ρεματιά  του  Γαβρά,  όπου  και  η  ομώνυμη  βρύση,  βρίσκονται  περιβόλια  και  αγροικίες  των  Φατούρου  Μιχάλη  και  Ανάγνου  Νικολάου.  Η  περιοχή  που  εκτείνεται  πιο  πίσω,  με  αρκετά  καλλιεργήσιμα  αγροκτήματα  και  μικρούς  ελαιώνες  στα  πλάγια  του  υψώματος,  ονομάζεται  Αχούρια.

Στη  δυτική  πλευρά  του  υψώματος  τα  λιόδεντρα  φθάνουν  αρκετά  χαμηλά  και  ακο­λούθως  αρχίζει  το  φυσικό  δάσος  της  Τραγάνας  (ιδιοκτησίες  Πετρόπουλου  Παναγιώ­τη  και  Φατούρου  Μιχάλη)  που  φθάνει  ως  το  ρέμα  που  κατεβαίνει  βόρεια  και  χύνεται  στη  λίμνη.  Η  ρεματιά  της  Τραγάνας  αποτελεί  και  το  φυσικό  όριο  της  κοινότητάς  μας  προς  τα  δυτικά  (Κοινότητα  Τροπαίων).  Στη  βόρεια  πλαγιά,  στα  Πίσω  Αχούρια,  υπάρ­χουν  τα  στανοτόπια  των:  Αθανασόπουλου  Αθανασίου  και  Σταματόπουλου  Γεωργίου,  ενώ  πιο  χαμηλά,  πυκνότατο  δάσος  φθάνει  μέχρι  τη  λίμνη.

Στην  ανατολική  πλευρά  του  υψώματος,  απ'  την  Πλακωτή  κατευθύνεται  προς  τη  λίμνη,  το  ρέμα  της  Παθήστρας  στα  δεξιά.  Στο  δεύτερο  ύψωμα,  της  Παθήστρας,  άγονο  στη  μεγαλύτερη  έκτασή  του,  εντοπίζουμε  αρκετά  εγκαταλελειμμένα  αγροκτήματα,  στη  νότια  πλευρά  του,  όπου  γειτνιάζει  με  την  Πλακωτή,  όπως  το  αγρόκτημα  και  την  καλύβα  του  Αθανασόπουλου  Αθανασίου,  του  Φατούρου  Παναγιώτη,  του  Πετρόπουλου  Β.  Παναγιώτη,  του  Πετρόπουλου  Δημητρίου  (της  Αγγέλως),  που  μένουν  πια  χέρσα.  Η  κορυφή  αυτού  του  υψώματος,  προς  το  βορρά,  φέρει  την  ονομασία  Σφήνα,  εξαιτίας  της  ομοιότητας  που  θα  μπορούσε  να  παρουσιάσει  με  το  αντίστοιχο  αιχμηρό  εργαλείο,  ως  προς  το  γενικότερο  σχήμα  του.  Στη  δυτική  πλαγιά  του  λοφίσκου  αυτού  ,δάσος  από  πουρνάρια  κατεβαίνει  ως  τη  ρεματιά  της  Παθήστρας,  ενώ  στα  βόρια  καταλήγει  στη  λίμνη  του  Λάδωνα.

Η  ανατολική  πλαγιά  βλέπει  προς  την  περιοχή  Συριαμάκο,  ενώ  σε  περίοπτη  θέση,  πάνω  απ'  τα  Ντουβικαίϊκα  Σπίτια,  ευρίσκεται  το  ψήλωμα  Μπίτσιος.  Εδώ  σύμφωνα  με  πληροφορίες  που  έδωσε  ο  Σταματόπουλος  Γεώργιος  (Μερακλής)  κατά  τα  χρόνια  της  Τουρκοκρατίας,  υπήρχε  παρατηρητήριο,  απ'  όπου  οι  επιτηρούντες  επικοινωνούσαν  με  το  Κάστρο  Κανελάκη,  που  ήταν  στην  απέναντι  όχθη  της  λίμνης  του  Λάδωνα.

Στρέφοντας  όμως  τη  ματιά  μας  προς  τ'  ανατολικά,  απ'  την  περίοπτη  θέση  της  Αγίας  Μαρίνας  όπου  βρισκόμαστε,  βλέπουμε  μια  ευρύτερη  κατωφέρεια  να  εκτείνεται  και  να  καλύπτει  τη  βορειοανατολική  εσχατιά  της  κοινότητάς  μας.  Η  περιοχή  αυτή  προσδιοριζόμενη,  γεωγραφικά,  ξεκινά  απ'  το  ψηλότερο  σημείο,  στα  δεξιά  μας,  το  βράχο  του  Σύροκου,  κατεβαίνει  χαμηλότερα  στον  Άγιο  Θανάση  και  ακολούθως  πιο  χαμηλά  στο  μικρό  συνοικισμό  του  Συριαμάκου  με  την  πλούσια  βλάστηση  και  τα  πολλά  περιβόλια,  πλησίον  της  λίμνης  του  Λάδωνα.

Η  εναλλαγή  και  η  ποικιλία  που  παρουσιάζει  εδώ  το  τοπίο  είναι  εμφανής:  κοντά  στη  λίμνη  εύφορα  κτήματα,  τα  πιο  πολλά  ποτιστικά,  υψηλότερα  δασώδεις  πλαγιές,  ενώ  στα  πολύ  ψηλά,  ορεινός  όγκος,  με  βραχώδες  έδαφος.  Όλη  αυτή  συνολικά  η  έκταση  αριθμεί  δεκάδες  επιμέρους  τοπωνύμια.  Έτσι  ξεκινώντας  απ'  τ'  αριστερά  προς  τα  δεξιά  μας  εντοπίζουμε  τοποθεσίες  όπως:  Λάκκες,  Παρθενίτσα,  Σπηλίτσα  (αγροικία  Αθανασόπουλου  Παναγιώτη),  Κοκορεβυθιά,  Λιαπαίίκα,  (αγροκτήματα  και  στανοτόπι  Σταματόπουλου  Παναγιώτη  ή  Κακάγια  και  Σταματόπουλου  Ιωάννη  ή  Καραβίδα)  Ντουβικαίίκα,  (οικίες  Ανδρέα  και  Ιωάννη  Φατούρου)  Μπίτσιος  (αγροικία  Αποστολόπουλου  Χρήστου)  Κομματάκια  (στα  Φατουραίίκα  Σπίτια),  όλες  οι  θέσεις  που  προαναφέρθηκαν  ευρίσκονται  στα  βορειοανατολικά  του  υψώματος  της  Σφήνας,  που  βρίσκεται  στ'  αριστερά  του  Συριαμάκου.  Προχωρώντας  πιο  δεξιά,  προς  το  κέντρο  της  εύφορης  περιοχής,  κοντά  στη  λίμνη  εντοπίζουμε  την  Αγία  Παρασκευή,  όπου  και  το  ομώνυμο  εκκλησάκι,  σχεδόν  πάνω  στη  λίμνη,  περιβαλλόμενο  από  μικρό  δάσος,  πιο  δίπλα  τη  θέση  Μπουζάς  με  πλούσια  βλάστηση  και  αρκετές  διάσπαρτες  εγκαταλελειμμένες  κατοικίες  (  Γεωργίου  Τσίρμπα  ή  Μπούγου,  Νικολόπουλου  Χαράλαμπου  ή  Μανίκα  και  Φατούρου  Ιωάννη  ή  Μπαρουτά).Πιο  ψηλότερα  ευρίσκεται  το  κεφαλόβρυσο  στη  θέση  Άγιος  Νικόλαος  που  ποτίζει  ένα  μεγάλο  τμήμα  της  περιοχής  στις  επιμέρους  θέσεις:  Αφεντικό  (κτήματα  και  καλύβι  του  Μαρινόπουλου  Χρήστου)  Πουρναρίτσα  (κτήματα  Φατούρου  Κων/νου  ή  Μπραονίκα),  ενώ  πιο  δεξιά  στη  θέση  Δήμαινα,  όπου  και  δεύτερο  κεφαλόβρυσο,  βρίσκονται  κτήματα  και  αγροικία  του  Αθανασόπουλου  Ηλία  (Γανίλα).  Κοντά  στην  θέση  Καλαμποκάλαμο,  θέση  που  βρίσκεται  κοντά  στη  λίμνη.  Πιο  ψηλά  όμως  στην  θέση  Κουφάλα,  στην  πλαγιά  μικρού  λόφου,  βρίσκονται  τα  Τσιρμπαίίκα  σπίτια  (  οικίες  Αγγελή  και  Μιχάλη  Τσίρμπα)  και  λίγο  ψηλότερα  πάνω  απ'  τη  θέση  Κοκκινόχωμα,  εντοπίζουμε  τις  κατοικίες,  έρημες  τώρα,  του  Μουστόγιαννη  Δημητρίου  (Γκαζιέλα)  και  Τσίρμπα  Γεωργίου  (Ψαρά).

Λίγο  πιο  κάτω  απ'  το  δρόμο,  που  κινείται  ανατολικά,  κατεβαίνοντας  χαμηλά,  προς  τη  λίμνη  και  οδηγεί  στην  Φτεριά,  βρίσκεται  η  θέση  Άγιος  Θανάσης,  όπου  και  η  ομώνυμη  πηγή.  Η  αγιωνυμία  της  περιοχής  αυτής  οφείλεται  ασφαλώς  στην  ύπαρξη  εδώ,  παλαιότερα,  μικρής  εκκλησίας.  Σήμερα  υπάρχουν  υπολείμματα  της,  αλλά  και  μικρό  εικονοστάσι  κοντά  στο  δρόμο,  πάνω  απ'  τα  Φατουραιίκα  σπίτια  (Ιωάννη  και  Σταύρου  Φατούρου  ).  Απ'  αυτήν  την  περιοχή,  παλαιότερα,  έπαιρναν  οι  κάτοικοι  της  κοινότητας  μεγάλο  μέρος  απ'  τα  καυσόξυλά  τους.  Ανατολικά  της  περιοχής  Μπουζά  και  πίσω  απ'  την  τοποθεσία  του  Αγιοθανάση  βρίσκεται,  πλησίον  της  λίμνης  σχεδόν,  η  θέση  Μπάλιουρα,  όπου  κοινόχρηστη  έκταση,  αλλά  και  αγροκτήματα:  Τσίρμπα  Γεωργίου  (Μπούγου),  Σταματόπουλου  Γεωργίου  (Κατσαλίδα),  Γκουσιάκη  Ιωάννη,  Φατούρου  Ιωάννη  (Μπαρουτόγιαννη)  και  Πετρόπουλου  Αγγελή  (Δοντά  ή  Μπουρλούμπα  ).

Πιο  δεξιά,  στα  όρια  της  κοινότητάς  μας  προς  Φτεριά,  υπάρχει  η  περιοχή  Βαμπακιές  κοντά  στη  λίμνη,  ονομασία  που  φαίνεται  πως  δόθηκε  στην  τοποθεσία  τούτη  απ'  το  φυτό  αγροβαμπακιά  ή  απλά  βαμπακιά,  αφού  βαμβακοφυτείες  δεν  υπήρξαν  ποτέ  στην  περιοχή  μας.

Πάνω  στα  όρια  Φτεριάς  και  Μπουλαρίου  βρίσκεται  η  τοποθεσία  Δεντρούλι,  κοντά  στη  λίμνη,  η  οποία  αποτελεί,  σ'  ένα  μεγάλο  τμήμα  της,  και  τα  όρια  της  κοινότητάς  μας  προς  την  ανατολή.

Απέναντί  μας  τώρα,  πάνω  απ'  την  τοποθεσία  του  Αγιοθανάση  εκτείνεται  ένα  τμήμα  της  Κάπελης,  η  οποία  φθάνει  υψηλότερα  έως  το  Σύροκο,  περιοχή  με  περιβόλια,  ελιές  και  την  ομώνυμη  βρύση,  κάτω  απ'  το  δρόμο  που  οδηγεί  προς  Μπουλιάρι  και  κινείται  κάτω  απ'  τον  Κόκκινον  Άμμο  και  το  Βράχο  του  Σύροκου  που  δεσπόζει  ψηλά.

Πιο  πίσω,  ανατολικά  η  περιοχή  ανήκει  στο  συνοικισμό  του  Μπουλιαρίου,  στ'  ανατολικά  της  κοινότητάς  μας.

Αυτή  την  εικόνα  παρουσιάζει  σήμερα  το  τοπωνυμικό  της  κοινότητάς  μας  και  έτσι  αναδεικνύεται  συνολικά,  ο  τοπογραφικός  της  χάρτης,  για  εκείνους  που  πράγματι,  ενδιαφέρονται  να  γνωρίζουν  και  να  μαθαίνουν.

Και  εδώ  η  συλλογή  που  έγινε  από  το  στόμα  του  λαού  κατανέμεται  κατά  κατηγορίες.  Έτσι  η  τοπωνυμική  αυτή  έκφραση  ολόκληρης  της  περιοχής  είναι  ταξινομημένη  ενιαία  και  συνοψίζει  γενικές  και  ειδικές  αντιλήψεις  των  κατοίκων  κατά  την  ακόλουθη  κατάταξη,  ανάλογα  του  περιεχομένου  σε  υποδιαιρέσεις:

Α'  Διαμόρφωση  του  εδάφους,  όπως  υπαγορεύεται  από  τη  φύση,  την  θέση,  την  σύνθεση  του  εδάφους  και  την  κατηγορία  των  κτημάτων  μέσα  στον  διαμορφωμένο  διαχρονικά  χώρο.

1) Τοπογραφικά
στα Βαρικά
στο Δερβένι
στην Κάτω Κερέσοβα
στον Πέρα Γαλατά
στον Τζερβίκο
2) -Διαμορφωτικά	- στα Κάτω	- στις Πεζούλες
- στο Άνοι(γ)μα	Κοντοράχια	- στη Σπηλίτσα
- στη Βαθιά Χούνη	- στου Κόλια την	- στη Σούδα
- στο Βύθισμα	Σπηλιά (Γαλατάς)	- στα Στενούλια
- στη Γούβα	- στου Κουρτάκη τη Σπηλιά	- στο Στρογγυλάδι
- στη Γουβίτσα	(Ρέμα Βουρλιά)	- στο Στρογγυλό
- στα Δόκανα	- στις Λαγκαδιές	- στις Σφήνες
- στο Διάσελο	- στη Λίμνη	- στην Τρούπα
- στα Ισιώματα	- στη Μακριά Ράχη	- στις Τρούπες
- στις Καμάρες	- στο Νησάκι	- στου Χατζή τη Σπηλιά
- στα Κοντοράχια	- στης Παναγιάς τη Σπηλιά	(στον Κόκκινο Άμμο)
		- στην Χούνη
		- στην Ψηλή Ράχη
3) Πετρώματα	- στην Κοκκινιά	- στου Μπαλάση Λάζο
- στην Άσπρη Πέτρα	- στα Κοτρώνια	- στα Παλιοχώραφα
- στο Βουνάκι	- στην Κοτρωνιά	- στην Παλιόλακκα
- στο Βράχο	- στου Νικολή την Πέτρα	- στον παλιόλαζο
- στο Βράχο Σύροκου	- στην Πλάκα	- στα Παλιάμπελα
- στο Βράχο Σύρακου	- στο Χαλικερό	- στην Παλιόρραχη
- στο Γραφτό Λιθάρι	- στου Χαλικιά	- στο Παλιοχώρι
- στο Κατσελοβούνι	- στον Ψηλό Βράχο.	- στη Φτερόλακκα
Βουνό	4) Κατηγορίες κτημάτων	- στα Χωραφάκια
- στις Κερασιές	- στη Βατόλακκα
Βουνό	- στο Λάζο
- στα ΚοκκιναCίκα	- στις Λάκκες
- στον Κόκκινο Άμμο	- στις Λακκούβες
- στο Κοκκινόχωμα	- στα Λακκούλια
- στο Κόκκινο Λιθάρι	- στην Κόκκινη Λάκκα

Β'  Από  τα  αντικείμενα  που  είναι  επάνω  στο  έδαφος

Ότι  υπάρχει  στο  έδαφος,  αφ'  ενός  μεν  στοιχεία  της  φύσης  όπως  βρύση,  ποτάμι,  ρέμα,  τα  οποία  υπάγονται  στην  υδρωνυμική  περιοχή  και  αφ'  ετέρου  ότι  έχει  κατασκευάσει  το  ανθρώπινο  χέρι,  όπως  καλύβι,  μύλος,  κάστρο,  γεφύρι,  αλώνι  κ.λ.π.  Εκφράζεται  με  την  κατηγορία  αυτή  ο  υπαίθριος  βίος,  αγροτικός,  ποιμενικός  και  κοινοτικός.

1)  Υδρωνυμικά.

Στον  Αγιοθανάση  τη  Βρύση,  στην  Απάνω  τη  Βρύση,  στην  Βρυσούλα,  στις  Βρυσούλες,  στα  Καμάρια  τη  Βρύση,  στου  Λουμάνι  τη  Βρύση,  στη  Μεσσιανή  τη  Βρύση,  στου  Μπουλιάρι  τη  Βρύση,  στο  Περδικόνερο  τη  Βρύση,  στου  Αγίου  Νικολάου  την  Πηγή,  στου  Γαβρά  την  Πηγή,  στης  Δήμαινας  την  Πηγή,  στου  Κλόσκου  την  Πηγή,  στης  Κουτσουχεριάς  την  Πηγή,  στου  Σύροκου  την  Πηγή,  στα  Νερούλια  την  Πηγή.

Στο  Ρέμα,  του  Αγίου  Νικολάου,  της  Αμπουλίτσας,  στο  Ακόνι,  της  Αγρομηλιάς,  του  Αφρανόγιαννη,  του  Βουρλιά,  του  Γαβρά,  του  Γαύρου,  της  Γουρναπιδιάς.της  Γύφτισσας,  στα  Διχαλορέματα,  στου  Δρακούλη,  στης  Καλογριάς,  στο  Καμίνι,  στης  Καρκαλούς,  του  Κοκαρίνου,  του  Κοροβέσι,  στης  Κουφάλας,  στο  Λινό-Ελιές,  στης  Μπαθείστρας,  της  Παλιοκαλύβας,  της  Παπαδιάς,  στα  Πετσούρια,  της  Πλακωτής,  στα  Τσερτόλια.

2)  Από  κτίσματα

στου  Γαλάνη  τ'  Αλώνι

στα  Γεφύρια,  στις  Καμάρες  στα  Καμίνια

στου  Κόκκαλη  την  Παλιοκαλύβα  στου  Κολάτσου  τ'  Αλώνι

στου  Κουφού  το  Καλύβι

στου  Μπίτσιου  το  Κάστρο

στα  Ξεροπήγαδα

στην  Παλιοκαλύβα

στην  Παλιόστανη

Γ'  Φυτικός  Κόσμος

Δένδρα  μοναχικά,  ευδιάκριτα  -  συστάδες  κάποιων  δέντρων  -  πυκνή  βλάστηση  του  δάσους  και  διάφορες  φυτείες  -  έδωσαν  τα  ονόματα  σε  τόπους  του  χωριού:

-  στην  Αγρομηλιά  -  στις  Ελιές  -  στο  Μαζοχόρτι

-  στην  Ακρανιά  -  στην  Ελίτσα  -  στη  Μηλιά

-  στα  Αμπέλια  -  στο  Καλαμποκάλαμο  -  στην  Παρθενίτσα

-  στην  Αμπουλίτσα  -  στην  Κάπελη  -  στα  Πλατανάκια

(  είδος  αχλαδιάς)  -  στις  Καρυές  -  στα  Πλατάνια

-  στις  Απιδιές  -  στον  Κισσό  -  στον  Πλάτανο

-  στις  Βαμπακάδες  -  στον  Κληματά  -  στην  Πουρναρίτσα

-  στην  Βαμπακιά  -  στην  Κοκορεβυθιά  -  στο  Σπαρτοβούνι

-  στην  Γουρναπιδιά  -  στην  Κορομηλιά  -  στις  Συκιές

-  στα  Δέντρα  -  στον  Κουφόλογγο  -  στη  Φροξυλιά

-  στο  Δεντρούλι  -  στου  Λυγιά

Δ'  Αγιωνυμικά

στην  Αγία  Μαρίνα

στην  Αγία  Παρασκευή 

στον  Άγιο  Θανάση 

στον  Άγιο  Νικόλαο 

στον  Άι  -  Λιά

στην  Βλαχοπαναγιά 

στην  Παναγιά

στον  Προφήτη  Ηλία 

Ε'  Από  ιδιοκτήτες

Ονόματα  πουλιών  ή  νέων  ιδιοκτητών  της  γης,  έγιναν  τοπωνύμια  του  χώρου  της  κοινότητας.  Επώνυμα  ή  παρατσούκλια  κατοίκων  έγιναν  τοπωνύμια  με  καταλήξεις  ενικού  ή  πληθυντικού  με  προσδιορισμό  ή  όχι,  όπως  αυτά  που  ακολουθούν:

-  στην  Αλάϊπη  -  στου  Κόκαλη  τα  -  στην  Μπουλιαρίτικη

-  στου  Αμιτζή  τη  Πατερά  -  στου  Νικολή  την  Πέτρα

Λάκκα  -  στο  Κοτρώνι  του  -  στου  Ντέλλα  την  περιοχή

-  στην  Αντιμική  Λάκκα,  Μπούγου  -  στα  ΝτουβικαCίκα

-  στου  Γαβρά  τη  Χούνη  -  στου  Κουρουπογιώργη  -  στου  Ντούρου  τη

-  στου  Γαλάνι  τ'  Αμπέλι  -  στου  Λαγκαδινού  Σπηλίτσα,

-  στα  Γαλατιανά  -  στου  Λεβεντάκι  στα  Πανοπουλάϊκα

Κοντοράχια,  -  στα  ΛιαπαCίκα  -  στου  Παπαδά

-  στης  Δήμαινας  -  στου  Μαρτακούλη  -  στα  ΠετραCίκα

-  στου  Δρακούλη,  -  στου  Μαρτιάκου  -  στην  ΠετραCίκη

-  στου  Ζαχαριά  -  στου  Μαυρόπουλου,  Αχλαδιά

-  στου  Καράγιαννη  στα  ΜπαλασαCίκα  -  στου  Ρηγάτου

-  στου  Καπεζάνη  ή  -  στου  Μπάλιουρα,  -  στου  Ρουπατσιά

Περνοβούνι,  -  στου  Μπίτσιου  τη  θέση  -  στο  Τσαμαδοπλάι

στην  Καρυωπούλα  -  στου  Μπόζα  -  στου  Φλόκα

-  στα  ΦλουδαCίκα  Αμπέλια

-  στου  Χοντροβερδή

ΣΤ'  Από  τον  καθόλου  βίο:

-  στις  Αλουπότρυπες

-  στ'  Αφεντικού

-  στΆχούρια  ή  Τραγάνα

-  στη  Βίγλα

-  στη  Γλίστρα

-  στη  Γλυναρίστρα  ή  Νησάκι

-  στου  Γούβη,

-  στη  Γυριστάρα

-  στα  Δόκανα

-  στο  Καμάρι,

-  στην  Καραξοφωλιά,

-  στην  Καριωπούλα

-  στον  Κοκαρίνο,

-  στην  Κολοσάρα

-  στον  Κόλυμπο

-  στα  Κομματάκια

-  στου  Λαγού

-  στο  Λινό

-  στα  Λουρίδια,

-  στα  Ξεροτήγανα

-  στην  Πλακωτή

-  στην  Πουρνοφωλιά

-  στο  Σπαρτοβούνι

-  στις  Τάβλες

-  στην  Τέντα

Ζ'  Δυσδιάγνωστα

-  στην  Αμάλιαρη

-  στην  Αρκομάνα

-  στη  Βρύζα

-  στου  Γαβρά

-  στου  Ζγαρνέτι

-  στου  Ζγούπα

-  στο  Κακόσι

-  στην  Καρκαλού

-  στα  Καρκούλια

-  στο  Κατσελοβούνι

-  στην  Κολυβίτσα

-  στις  Κοπρισές

-  στην  Κοπρισούλα

-  στο  Κοροβέσι

-  στην  Κουκίστρα

-  στην  Κουμπούζα

-  στα  Λεόσια

-  στα  Λιχόντσια

-  στη  Λίμνα

-  στου  Λουμάνι

-  στου  Μάντραξι,  στα  Μαρτακούλια,  στου  Μαρτή,

-  στου  Μπάλιουρα

-  στο  Μερορούπακο

-  στο  Μελεγάκι

-  στον  Νταούτη

-  στην  Μπαθίστρα

-  στα  Μπαρμπίρια

-  στο  Μουσί

-  στου  Μπουζά,  στο  Ξέραχο,  στην  Ορνίτσα  -  στο  Πρεβίζη

-  στη  Ροτσού

-  στο  Σύροκο

-  στα  Τσιούμπα

-  στα  Τσιουρούμπια

-  στον  Τοιχαράκο

-  στο  Τσαρτόλι

---

[1] Το  απόσπασμα  απ'  την  μελέτη,  Ιστορική  Παράδοσης  τοπωνυμίωνΔημητσάνας  από  τα  πρακτικά  του  Γ'  Διεθνούς  Συνεδρίου  Πελοποννησιακών  Σπουδών.  Αθήνα  1987  -  1988,  σελ.  407.